​Apollos, de Bijbelleraar (Hand 18:24-28)
​
24 En een zekere Jood, van wie de naam  Apollos was, een Alexandriër van afkomst, een welsprekend man, die kundig was op het gebied van de Schriften (a), kwam in Efeze aan.
25 Deze was in de weg van de Heere onderwezen en, omdat hij vurig van geest (b) was, sprak en onderwees hij nauwkeurig de zaken van de Heere (c), maar hij wist alleen (d) van de doop van Johannes.
26 En hij begon vrijmoedig te spreken (b) in de synagoge. En toen Aquila en Priscilla hem gehoord hadden, namen zij hem apart en legden hem de weg van God nauwkeuriger uit (e).
27 En toen hij naar Achaje wilde reizen, bemoedigden de broeders hem (f) en schreven aan de discipelen dat zij hem moesten ontvangen. En toen hij daar gekomen was, bood hij veel hulp (g) aan hen die door de genade geloofden;
28 want hij bestreed de Joden krachtig in het openbaar door uit de Schriften te bewijzen (h) dat Jezus de Christus is.
Wanneer we de kenmerken van Apollos als Bijbelleraar even op een rijtje zetten, zien we dat hij het volgende was:
​
  • onderlegd in de Schriften: hij had kennis van Schriftzaken (a)
  • vurig van Geest: Geestdriftig met een grote G! en daarnaast vrijmoedig (b)
  • christocentrisch: sprak veel over Jezus (Heere verwijst hier naar Jezus) (c) en (h)
  • beperkt: hij wist nog niet alles, zijn kennis was niet compleet (d). Maar hij was ook:
  • leerbaar: hij stond open voor correctie! Hij liet zich de les lezen, teneinde groter inzicht in God en de Schriften te verkrijgen (e). Hij was, letterlijk (vs 27) en figuurlijk, op weg.
  • samenwerkend: hij werd ondersteund door andere gelovigen (e) en (f). Dit is belangrijk om verder te gaan in de weg van de Heer, om te groeien.
  • geloofsopbouwend: hij bemoedigde de gelovigen, door te onderwijzen (g)
  • doeltreffend: hij wist door zijn Schriftkennis dwalingen te weerleggen, en aan te tonen dat Jezus de Messias was (h)
 
Apollos is een man met wie ik me verbonden voel, en door wie ik me graag laat inspireren: zijn drive, zijn boodschap,  de gave van onderwijzen, het spreekt me allemaal aan.
​
Er is ook herkenning. Ik herken me in het feit dat er mensen zijn die je bemoedigen, die Gods werk in je zien, die potentie in je zien, en je aansporen om die in een bepaalde taak te gebruiken ondanks mijn beperkingen, zoals ook bij Apollos.

Daarnaast is Apollos voor mij ook een voorbeeld: in zijn vurigheid, zijn christocentrische verkondiging, zijn vrijmoedigheid om te spreken tot hen die het niet met je eens zijn om hen te winnen voor Jezus. Hij was een gedreven en begenadigde Bijbelleraar. Zo een zou ik er graag willen zijn. 

En verder zie ik iets heel moois om hem heen gebeuren: mensen helpen hem verder op de Weg. Hij werd gementord, gecorrigeerd, aangespoord, aangevuld, gemotiveerd, om zo met nog meer kracht en kunde te kunnen onderwijzen over Jezus en de Schriften. Hij had ondersteuning van medegelovigen bij zijn taak. Iets wat ik ook nodig heb, en wat ik ook ervaren mag (zie 'Ondersteuning'). Maar het is ook mijn verlangen om zelf mensen verder te helpen op de Weg.
​